به‌گزارش میراث‌آریا به‌نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، حسین آرامی که ریاست پنل «میراث فرهنگی ، توسعه پایدار و آمایش سرزمین »را نیز بر عهده دارد، با اعلام این خبر گفت: «در دومین همایش میراث فرهنگی و توسعه پایدار، موضوع ارتباط این دو مقوله از ابعاد مختلف بررسی می‌شود و این ابعاد در محورهای 8گانه در 7پنل تخصصی مطرح خواهند شد.»
او «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و مدیریت سرزمین»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و راه و شهرسازی»،«میراث فرهنگی، توسعه پایدار و مدیریت آب»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و هویت»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و گردشگری»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار صلح و وفاق ملی»، «میراث فرهنگی، توسعه پایدار و نو آوری و فناوری»، «میراث طبیعی و توسعه پایدار» را از محورهای برگزاری دومین همایش «میراث فرهنگی و توسعه پایدار » اعلام کرد.
او افزود: «همانگونه که در جریان برگزاری نخستین همایش مورد اشاره قرار گرفت این موضوع و دغدغه آن داشتن امر مبارکی است زیرا که از طرفی توسعه پایدار رویکرد غالب و اجماعی توسعه در روزگار ما است و از طرفی دیگر از زمانیکه در کنفرانس 1972استکهلم توجه به ابعاد غیر اقتصادی توسعه و نگاه انسانی تر به آن کلید زده شد تا به امروز با رویکرد توسعه پایدار مواجه هستیم و به ترتیب ابعاد آن در جهان به طور گسترده تر مورد توجه و تبیین قرار می گیرد.»
آرامی با اشاره به اهمیت موضوع فرهنگ در امر توسعه اظهار داشت: «در چند سال اخیر بعد فرهنگی توسعه پایدار بصورت مستقل در کنار ابعاد اقتصادی، اجتماعی و محیط زیست مورد توجه و تأکید قرار گرفته است.»
به گفته این کارشناس، توسعه پایدار به عنوان رویکرد غالب مورد توجه جهان قرار گرفت و در ایران نیز کمیته ملی توسعه پایدار که مسئولیتش تبیین مفاهیم و ترویج آنها و نقطه اتصال سازمان ملل و نهاد های مرتبط با توسعه پایدار است به فعالیت می پردازد .
عضو شورای سیاست گذاری دومین همایش میراث فرهنگی و توسعه پایدار افزود: «واکاوی ارتباط و تصویر بهترین شکل ارتباط میراث فرهنگی و توسعه پایدار برای استفاده کار آمد از قابلیت های سرزمین در راستای تحقق توسعه پایدار از اهداف برگزاری این همایش است.»
او ابراز امیدواری کرد در ادامه همایش نخست با مشارکت صاحبنظران ، اصحاب فکر و اندیشه، علاقه‌مندان اعم از دانشگاهیان و متخصصان حرفه ای و کارشناسان و مدیران دستگاه های اجرایی بتوان در ادامه مسیر گذشته یک یا چند گام رو به جلو برداشت .
او در ادامه با اشاره به مفهوم آمایش سرزمین و مباحثی که در پنل «میراث فرهنگی ، توسعه پایدار و آمایش سرزمین » مطرح خواهند شد اظهار داشت: «آمایش سرزمین به مفهوم سازماندهی فضای توسعه کشور به گونه ای است که ضمن حداکثر کارآیی نظام اقتصادی عدالت سرزمینی نیز به طور کامل مد نظر قرار گرفته و جنبه اجرایی به خود بگیرد.»
او با بیان اینکه در حقیقت آمایش سرزمین بستر تحقق پیشرفت عادلانه است تصریح کرد: «لذا قرابتی جدی و پیوندی نا گسستنی بین مقوله آمایش سرزمین و توسعه پایدار است به گونه ای که برخی عملیاتی شدن رویکرد آمایش سرزمین را مقدمه واجب عملیاتی شدن رویکرد توسعه پایدار می دانند.»
او با طرح این پرسش که آمایش و میراث فرهنگی چه نسبتی با یکدیگر دارند گفت: «برخی با توجه به ماهیت این دو امر به منطبق نبودن و حتی تقابل نظر دارند و برخی این دو مقوله را نیز همراستا و مکمل یکدیگر می دانند.»
به گفته آرامی، نظر اول بر این مبنا است که آمایش سرزمین به مفهوم سازماندهی فضای توسعه امری پویا و سیال است که به تناسب نظریه توسعه ملی به عنوان سند بالادست آمایش سرزمین و تغییر و تحولات مولفه های موثر بر آن مانند تحولات ژئوپلوتیکی ، اقتصادی ، اجتماعی ، تکنولوژی و رویداد های تأثیر گذاری مانند حوادث غیر مترقبه تغییر پذیری جزو الزامات سازماندهی فضای توسعه است که اجمالا از آن به آمایش سرزمین تعبیر می کنیم .
او تصریح کرد: «اما از سوی دیگر میراث فرهنگی اعم از طبیعی و تاریخی ؛ جنبه ثابت دارند چه میراث ملموس و غیر ملموس برآمده از دوران گذار تاریخی هستند لذا از تصلب شکلی و تعیین محتوایی برخوردار اند.»
به گفته این کارشناس، همانگونه که آمایش سرزمین می تواند مقدمه واجب توسعه پایدار باشد توجه به میراث فرهنگی در وجوه مختلف هم می تواند به عنوان مقدمه واجب آمایش سرزمین تلقی شود.
او با بیان اینکه هویت جامعه از جمله در میراث متجلی است و گویی میراث فرهنگی ما آیینه دار هویت ملی مذهبی ما ایرانیان است تصریح کرد: «اگر جمعیت یکی از مولفه های سه گانه آمایش سرزمین باشد جمعیت فراتر از تعداد و حجم افراد و ساکنان کشور است بلکه جمعیت انسانی دارای ابعاد انسانی است پس نمی توان از جمعیت ایران در امروز و فردا در جای جای ایران و مناطق زیادی از پهنه سرزمین صحبت کرد ولی از فرهنگ ، سنت ها و هویت تاریخی فرهنگی هر منطقه و در کل ایران سخن نگفت.»
آرامی افزود : آن حس تعلیق فرهنگی در ایران به عنوان بخشی از پازل جامعه جهانی ساری و جاری است لذا آمایش سرزمین در معنای جامع خود نمی تواند بدون توجه به ابعاد هویتی جامعه باشد .
او گفت: «همانگونه که اشاره شد میراث فرهنگی آینه دار هویت جامعه ، حافظ و حاوی آن و تجلی دهنده هویت تاریخی فرهنگی جامعه است و در حس اعتماد به نفس و خود باوری جامعه ای که می خواهیم آن را در کنار فعالیت و سکونت گاه ها در آمایش سرزمین تعریف کنیم بسیار نقش دارد.»
او اظهار داشت: «در جامعه جهانی بحث مدیریت، اقتصاد و شهر سبز مطرح شده و میراث فرهنگی بستری است که می تواند سالم ترین نوع اقتصاد را دامن زند و بستر تعریف فعالیت هایی باشد که حداکثر سازگاری با محیط ، فرهنگ و سنت های اجتماعی را داشته باشد.»
او گفت: «خوشبختانه میراث ما در تمامی پهنه سرزمین ساری و جاری هستند و مانند ابعاد فیزیکی توسعه متمرکز در کلان شهر ها نیستند و در دو افتاده ترین مناطق روستایی ، مرزی و ... به نحوه عادلانه ای این قابلیت های میراثی توزیع شده اند.»
به گفته آرامی، عدالت فضایی بن مایه و جوهره آمایش سرزمین است و توجه به میراث این امر را تسریع می کند .
او در پایان افزود: «با توجه به نکات مطرح شده ارتباط وسیعی بین میراث و آمایش سرزمین با توسعه پایدار وجود دارد به گونه ای که میراث فرهنگی می‌تواند سازماندهی فضای توسعه کشور را به گونه ای تسهیل کند که خروجی آن در راستای توسعه پایدار یعنی توسعه ای همراه با حداکثر کارآیی توام با استمرار و رعایت منافع بین نسلی باشد.»
انتهای پیام/
